پیش از کرونا راهکارهای زیادی برای مدیریت یکجا، متمرکز و کنترل از راه دور ارایه شده بود. دلایل لزوم ارایه‌ی این راهکارها بدلیل وجود چالش های بسیاری بود و هست که هنوز گریبانگر تجارت امروزی است نظیر: افزایش جمعیت که سبب بروز ترافیک بسیاری در رفت و آمد شد، افزایش هزینه‌ها، نیاز به کاهش نیروها و منابع انسانی، کاهش کارایی، فقدان چابک‌سازی، بکار نگرفتن هوش مصنوعی در کسب و کار، افزایش مصرف انرژی، ضرورت استفاده از فناوری اطلاعات در اکثر زیرساخت‌های کسب و کار، پراکندگی جغرافیایی سرویس‌دهنده و سرویس گیرنده و خیلی عوامل دیگر…
بنابراین در قرن حاضر حاکمان دولت‌ها، مالکان صنایع و کسب و کارها باتوجه به حجم مشکلات به این نتیجه رسیده‌اند تا مفهوم دورکاری را بار دیگر برای خود تعریف کنند و آنرا بخوبی جا بیندازند. این یعنی دورکاری مفهوم تازه‌ای نیست بلکه خیلی پیشتر وجود داشت اما اکنون ضرورت بیشتری به استفاده از آن احساس می‌شود. آنچنان که زیرساخت‌های مالی و بانکی، بیمه‌ای و خدمات دولتی نیز که تحت عنوان دولت الکترونیک مطرح است نشان از اهمیت پرداختن به رفع همین چالش‌هاست. هرچند شرکت‌ها و سازمان‌ها برای ترافیک نسخه‌های آمد و شد استفاده از سرویس حمل و نقل پرسنل و… اندیشیده بودند، برای کاهش هزینه‌ها تعدیل نیرو کردند و خیلی اقدامات تشویقی یا تنبیهی دیگر. اما شکی نیست که چه کرونا بماند چه نه، این راهکارها، مقطعی‌اند. زیرا همچنان که نیاز به رشد و توسعه‌ی هر سازمانی هر روز بر پایه‌ی فناوری اطلاعات احساس می‌شود در جهان نیز، بشر بیش از این میزان رشد جمعیت خواهد داشت. بنابراین هزینه‌های سربار سازمان به شدت تحت تاثیر این عوامل خواهد بود. چون همه می‌داند ذخایر انرژی رو به پایان است و راهکارهای جایگزین به کُندی توسعه پیدا می‌کند. زیرساخت‌های حمل و نقل بالاخره محدودیت کشش کمی دارند. اما با شیوع پاندمی کرونا، که همه را خانه‌نشین کرده دیگر راهکارهای دم‌دستی گره‌گشا نیست. اینجاست که باید دید که کرونا نه تنها یک تهدید برای دولت‌ها و کسب و کارها نیست بلکه فرصتی بی‌نظیر است تا خود را با آینده هماهنگ کنیم. آینده‌ای که در آن سرعت، امنیت، در دسترس بودن و کیفیت بدون نیاز به حضور فیزیکی بیش از هر چیزی خودنمایی می‌کند.
چیزهای زیادی هست که به کمک فناوری اطلاعات، مردم را از هر آمد و شد بیهوده‌ای بی‌نیاز می‌کند، دولت الکترونیک، بانک مجازی، ارز دیجیتالی، سرویس‌های ابری، مکاتبات الکترونیکی، اینترنت، سرویس‌های گفتگوی آنلاین، شبکه‌ها و پیام‌رسان‌ها و… امروزه شهروند الکترونیک یعنی کسی که به اقتضای تحول دیجیتال و نیاز خود از تمامی این راهکارها استفاده می‌کند. تحول دیجیتال، امروز ماست برای آینده. پس هماهنگ نشدن با آن یعنی مواجهه‌ی بیشتر با آسیب‌ها و چالش‌ها.
با اینکه پایه‌ی بسیاری از کسب و کارهای امروزی بر مبنای فناوری اطلاعات است و کارکنان سرویس‌دهنده، سرویس‌گیرنده‌ها، کاربران و مشتریان بخوبی از این بستر در دورکاری بهره می‌گیرند اما از آنجایی که زیرساخت‌های این سرویس‌دهنده توسط کارشناسان و مدیران فناوری اطلاعات اجرا، پیاده‌سازی و پشتیبانی می‌شود اینان چندان بهره‌ای از مفهوم دورکاری را ندارند: زیرا هر چقدر زیرساخت‌ها بر پایه‌ی فناوری باشد اهمیت و نگرانی بیشتری بهمراه دارد از این رو کارکنان واحد انفورماتیک معمولاً توسط مدیران ارشد ملزم به جضور در سازمان هستند! به این دلایل: چالش امنیت اطلاعات، چالش دسترسی، چالش در دسترس‌پذیری سرویس‌ها و خیلی چیزهای دیگر.
بعنوان کارشناسان فناوری اطلاعات لازم است از تمام راهکارهای مدیریتی یکپارچه و متمرکز برای دورکاری استفاده کنیم که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنم:
ما بعنوان کارشناسان این حوزه مکرراً با ۶ مورد زیر سر و کار داریم:
که هر کدام از آنها نیازهای از ما مطالبه میکنند. که به شکل مستمری با هم بطور زنجیروار مرتبط و وابسته همند.
و در نهایت برای مدیر فناوری اطلاعات موفق، همه‌ی اینها مهم و ضروری است.
راهکار چیست؟
چه راه‌حل ها و سرویس‌هایی برای دورکاری کامل فناوری اطلاعات می‌توان در نظر گرفت؟
| مدیران ارشد | کاربران/مشتریان | همکاران IT | سرویس‌ها | تجهیزات | پیمانکاران |
| میزخدمت گزارشات | میزخدمت | میزخدمت ابزارهای ریموت مدیریت نقاط پایانی مانیتورینگ | میزخدمت امنیت و آسیب‌پذیری ارتقای خودکار پشتیبان‌گیری | میزخدمت مانیتورینگ | میزخدمت مجوز دسترسی |
چیزی که در تمامی موارد فوق مشترک است میزخدمت است. مهمترین چیزی که یک سازمان باید داشته باشد سامانه‌ای تحت وب برای مدیریت کامل درخواست‌هاست چه سرویس جدیدی از سوی کاربران و پیمانکاران مطرح شود چه اعلام خرابی بکنند چه رویدادی توسط سیستم‌های مانیتورینگ خودکار تشخیص داده شود چه اینکه عملکرد کارشناسان را بخواهید انداز‌ه‌گیری کنید و چه مستندسازی شود یا گزارشات مدیریتی تولید کنید تماماً می‌بایست پیش از هر چیزی یک سرویس دسک داشته باشید تا تمامی ذی‌نفعان از آن منتفع شوند در نهایت ابزارهای مدیریتی، کنترلی و نظارتی و امنیتی دیگر را پیاده‌سازی و به سرویس دسک مرتبط می‌کنید.
| راهکارهای نرم‌افزاری Manageengine | |||||
| امنیت | ریکاوری | مستندسازی | پایش | به روز رسانی | گزارش‌گیری |
| Access Manager PlusADAuditADManager plusADSelfserviceBrowser Security Plusvulnerability management | Application ManagerRecover Manager Plus | SeviceDesk Plus | Monitoring | DesktopCentralOS DeployerPatch Managemnet | ServiceDesk PlusAnalytic Plus |
پس از آنکه به ابزارهای و راهکارهای مناسب فوق تجهیز شدید نوبت به کاربری و استفاده از آن و جاانداختن مفهوم تحول دیجیتال است تا همگی با این رویکرد هماهنگ شوند در نهایت با سطوح دسترسی بر مبنای PAM سرویس‌ها، دسترسی محدود ریموت، کنترل مرورگرها و تجهیزات سخت‌افزاری کاربران و به روز نگاه داشتن آنها قدرت عمل کامل را بصورت دور کاری خواهید داشت و نیازی به حضور فیزیکی کارکنان فناوری اطلاعات نیست مگر در موارد بسیار خاص و غیرقابل پیش‌بینی که البته اگر مدیریت مشکل پیشگیرانه داشته باشید مفاهیم امنیت اطلاعات ISMS تمرینات ITIL را بخوبی اجرا کرده باشید احتمال وقوع موارد خاص نیز به نزدیک صفر خواهد رسید.
بنابراین می‌توان یک سرویس مطلوب چه از نوع تجاری و چه پشتیبانی را به سازمان ارایه کرد بدون نیاز به مراجعه حضوری. این چیز دور از ذهنی نیست. لازم است مدیران فناوری پس از اجرای عملیاتی چنین راهکارهایی آنرا برای مدیریت ارشد جا بیندازند و اینجا به توان چانه‌زنی و قدرت ارایه‌ی و باز می‌گردد زیرا بدون کسب حمایت مدیران ارشد در ارایه، اجرا و پیاده‌سازی و در نهایت تصمیم بر دورکاری، هیچ اتفاق خوشی برای شما رقم نخواهد خورد. این بدان منزله نیست که حمایت مدیریت را از ابتدا بگیریم بسیاری از مدیران ارشد دغدغه‌ها و نگرانی‌های بیشماری دارند برای آنان نیز به همین اندازه که کیفیت سرویس اهمیت دارد پول هم مطرح است سرمایه‌هایی که این وسط قرار داده شده بنابراین تا مزه‌ی شیرین پروژه‌ی موفقی را آنان نچشند حمایتی نیز در کار نخواهد بود و کیکی را که درست کردید باید تنهایی در اتاق میل کنید!
