ترس از اشتراک گذاری دانش و تجربیات

ترس از اشتراک گذاری دانش و تجربیات

شغل هایی که امنیت آن با اشتراک گذاری تجربیات از بین می رود!

حلقه گمشده در مدیریت دانش Solution Management

شروع داستان:

حدود ۲۰ سال پیش، زمانی که تازه فارغ التحصیل شده بودم، هیچ تجربه ای بجز برخی مطالعات پراکنده در رشته تحصیلی ام (کامپیوتر) نداشتم، چون هنوز جذب بازار کار نشده بودم عملا فاقد سابقه کار بودم و همانطور که میدانید متاسفانه تحصیلات آکادمیک، فقط آکادمیک است!

زمانی که چالش ها و مهارت های فنی تخصصی را با پوست و استخوان  در بازار کار، لمس نکنید عملا مدرک تحصیلی شما درک درستی از آینده شغلی برایتان ایجاد نخواهد کرد. تنها چیزی که خیلی خوب بلد بودم جستجوی کار در نیازمندی روزنامه ها و ارسال منظم رزومه و حضور در دهها جلسه مصاحبه بود که البته به همان دلیل تازه فارغ التحصیل بودن قطعاً سازمان ها هم تمایلی به جذب افرادی چون من نداشتند! اما هر مصاحبه ای که میرفتم یک سری نیازمندیها مطرح می شد که از بیشتر آنها اطلاعی نداشتم ولی از هر مصاحبه ای چیزی که عایدم می شد این بود که بیشترین نیاز بازار کار چه چیزهایی است چه تخصص ها و مهارت های حرفه ای را باید بلد بود تا جذب یک سازمان شد! امروز که به آن روزگار می اندیشم متوجه می شوم که ضعف من نداشتن سابقه کار بود اما ضعف آن سازمان ها کجا بود؟ چرا از استخدام نیرو تازه کار و تازه نفسی شبیه من خودداری می کردند!؟

مهمترین بهانه آنها نداشتن سابقه کار افرادی چون من بود! که البته تقریباً درست هم فکر می کردند، زیرا فناوری اطلاعات و ارتباطات هر سازمانی، نیازمند افراد متخصص در حوزه های مختلف است، نیل به اهداف و پیشبرد سریع بسیاری از امور با افراد ناشی و کم تجربه، سخت، هزینه بر و زمانبر خواهد بود. اما این به این معنی نیست که از افرادی بدون سابقه کاری و تجربه کم استفاده نکنیم برعکس اگر سیستم مدیریتی خوبی در پایگاه دانش داشته باشیم حتی افراد تازه وارد نیز به سرعت به جرگه متخصصین درخواهند آمد و ردای حرفه ای بودن را می توانند سریعاً بر تن کنند.

در آن سازمان ها چه چیز مهمی نبود!؟ یک پایگاه دانش شفاف و جامع!

چرا چنین پایگاه دانشی نداشتند!؟ فقط به یک دلیل، آن هم فقدان امنیت شغلی ک منجر میشد تا مدیران و کارشناسان از اشتراک گذاری مهارت ها و تجربیاتشان واهمه داشته باشند.

نبود امنیت شغلی افراد حاضر در سازمان ها، مهمترین دلیل بروز این ترس است قطعاً زمانی که شما تجربیات و مهارت های خاص خود را داشته باشید دو دستی آنها را می گیرید تا نکند کسی آنرا از چنگتان در بیاورد چراکه با از دست دادن آن عملاً تخلیه اطلاعاتی می شوید و سازمان هر لحظه می تواند یک جایگزین برای شما در نظر بگیرد و از سرکشی و یا عدم اطلاعت و تمکین بی چون و چرای شما به عنوان ابزاری جهت اخراج و یا تنزل شغلی اتان استفاده کنند این ذهنیت در تمامی ارگان های دولتی و خصوصی کشورمان هنوز هم هست. سازمان ها دنبال روش های نوین مدیریتی هستند  تا مستندات را گردآوری کنند اما فشارهای اقتصادی و نبود شغل و ترس از دست دادن شغل فعلی کارکنان مهمترین دلایل ممانعت از ارایه تجربیات است این ضعف نه در سازمان ها بلکه در سراسر کسب و کارهای کشور به چشم می خورد ایجاد وابستگی کسب و کار به تجربیات و دانستنی های شما مهمترین حربه ای است که می توان از اخراج شدنتان جلوگیری کنید...

اما مگر بد است!؟ وقتی شرایط اقتصادی و شغلی چنین ترسی را جلوی راه ما می گذارد مگر چاره دیگری هم داریم جز عدم ارایه تجربیات!؟

برای پاسخ این سوال بگذارید یک مطلبی را بگویم: اگر دقت کرده باشید بیشترین مقالات ویکی پدیا و مطالب آموزشی در وب سایت های کل دنیا به همه زبان هاست و زبان فارسی در حداقل هاست علت این موضوع نیز همان عدم اشتراک گذاری دانستنی ها با دیگران است، متخصصین هر حوزه در جهان به سادگی تمامی دانستی های خود را به اشتراک می گذارد و حتی بیشتر آنها رایگان است! در حالیکه در ایران چنین چیزی نخواهید دید و کمتر از ۲% محتوای آموزشی فارسی است!

ادامه مطلب در صفحه بعد…