فناوری اطلاعات چطور ۱۰۰٪ می‌تواند دور کاری کند؟
پیش از کرونا راهکارهای زیادی برای مدیریت یکجا، متمرکز و کنترل از راه دور ارایه شده بود. دلایل لزوم ارایه‌ی این راهکارها بدلیل وجود چالش های بسیاری بود و هست که هنوز گریبانگر تجارت امروزی است نظیر: افزایش جمعیت که سبب بروز ترافیک بسیاری در رفت و آمد شد، افزایش هزینه‌ها، نیاز به کاهش نیروها و منابع انسانی، کاهش کارایی، فقدان چابک‌سازی، بکار نگرفتن هوش مصنوعی در کسب و کار، افزایش مصرف انرژی، ضرورت استفاده از فناوری اطلاعات در اکثر زیرساخت‌های کسب و کار، پراکندگی جغرافیایی سرویس‌دهنده و سرویس گیرنده و خیلی عوامل دیگر...
بنابراین در قرن حاضر حاکمان دولت‌ها، مالکان صنایع و کسب و کارها باتوجه به حجم مشکلات به این نتیجه رسیده‌اند تا مفهوم دورکاری را بار دیگر برای خود تعریف کنند و آنرا بخوبی جا بیندازند. این یعنی دورکاری مفهوم تازه‌ای نیست بلکه خیلی پیشتر وجود داشت اما اکنون ضرورت بیشتری به استفاده از آن احساس می‌شود. آنچنان که زیرساخت‌های مالی و بانکی، بیمه‌ای و خدمات دولتی نیز که تحت عنوان دولت الکترونیک مطرح است نشان از اهمیت پرداختن به رفع همین چالش‌هاست. هرچند شرکت‌ها و سازمان‌ها برای ترافیک نسخه‌های آمد و شد استفاده از سرویس حمل و نقل پرسنل و... اندیشیده بودند، برای کاهش هزینه‌ها تعدیل نیرو کردند و خیلی اقدامات تشویقی یا تنبیهی دیگر. اما شکی نیست که چه کرونا بماند چه نه، این راهکارها، مقطعی‌اند. زیرا همچنان که نیاز به رشد و توسعه‌ی هر سازمانی هر روز بر پایه‌ی فناوری اطلاعات احساس می‌شود در جهان نیز، بشر بیش از این میزان رشد جمعیت خواهد داشت. بنابراین هزینه‌های سربار سازمان به شدت تحت تاثیر این عوامل خواهد بود. چون همه می‌داند ذخایر انرژی رو به پایان است و راهکارهای جایگزین به کُندی توسعه پیدا می‌کند. زیرساخت‌های حمل و نقل بالاخره محدودیت کشش کمی دارند. اما با شیوع پاندمی کرونا، که همه را خانه‌نشین کرده دیگر راهکارهای دم‌دستی گره‌گشا نیست. اینجاست که باید دید که کرونا نه تنها یک تهدید برای دولت‌ها و کسب و کارها نیست بلکه فرصتی بی‌نظیر است تا خود را با آینده هماهنگ کنیم. آینده‌ای که در آن سرعت، امنیت، در دسترس بودن و کیفیت بدون نیاز به حضور فیزیکی بیش از هر چیزی خودنمایی می‌کند.
چیزهای زیادی هست که به کمک فناوری اطلاعات، مردم را از هر آمد و شد بیهوده‌ای بی‌نیاز می‌کند، دولت الکترونیک، بانک مجازی، ارز دیجیتالی، سرویس‌های ابری، مکاتبات الکترونیکی، اینترنت، سرویس‌های گفتگوی آنلاین، شبکه‌ها و پیام‌رسان‌ها و... امروزه شهروند الکترونیک یعنی کسی که به اقتضای تحول دیجیتال و نیاز خود از تمامی این راهکارها استفاده می‌کند. تحول دیجیتال، امروز ماست برای آینده. پس هماهنگ نشدن با آن یعنی مواجهه‌ی بیشتر با آسیب‌ها و چالش‌ها.
با اینکه پایه‌ی بسیاری از کسب و کارهای امروزی بر مبنای فناوری اطلاعات است و کارکنان سرویس‌دهنده، سرویس‌گیرنده‌ها، کاربران و مشتریان بخوبی از این بستر در دورکاری بهره می‌گیرند اما از آنجایی که زیرساخت‌های این سرویس‌دهنده توسط کارشناسان و مدیران فناوری اطلاعات اجرا، پیاده‌سازی و پشتیبانی می‌شود اینان چندان بهره‌ای از مفهوم دورکاری را ندارند: زیرا هر چقدر زیرساخت‌ها بر پایه‌ی فناوری باشد اهمیت و نگرانی بیشتری بهمراه دارد از این رو کارکنان واحد انفورماتیک معمولاً توسط مدیران ارشد ملزم به جضور در سازمان هستند! به این دلایل: چالش امنیت اطلاعات، چالش دسترسی، چالش در دسترس‌پذیری سرویس‌ها و خیلی چیزهای دیگر.
بعنوان کارشناسان فناوری اطلاعات لازم است از تمام راهکارهای مدیریتی یکپارچه و متمرکز برای دورکاری استفاده کنیم که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنم:
ما بعنوان کارشناسان این حوزه مکرراً با ۶ مورد زیر سر و کار داریم:
- مدیران ارشد
- کاربران/مشتریان
- همکاران فناوری اطلاعات
- سرویس‌ها
- تجهیزات سخت‌افزاری
- پیمانکاران
ادامه مطلب در صفحه بعد…
