استفاده از چارچوب ITIL برای مدیریت سیل
سیل، انفورماتیک را هم با خود می برد!
سیل، هزاران خانه و هزاران نفر را در ایران تحت تاثیر خود قرارداد، بسیاری جان باختند و میلیاردها تومان ضرر به اموال مردم و زیرساخت شهری وارد آمد، وسعت تاثیر این اتفاق طبیعی تقریبا کل کشور بود. شبیه تمامی اتفاقات طبیعی و غیرطبیعی که چالشی برای مسئولین و سازمان مدیریت بحران کشور است که گویی هرگز قرار نیست درس بگیریم و آنها را درست مدیریت کنیم.
آیا با رویکرد ITIL در ستاد مدیریت بحران می توانستیم بر این اتفاق فائق آییم؟
برای پاسخ به این سوال سناریو سیل اخیر را بدقت بررسی می کنیم:
هواشناسی ایران با توجه به امکانات و ابزارها، کم و بیش هشدارهایی را از ابتدا مطرح کرد اگرچه شدت و حدت آنها را نتوانست به همه اعلام کند اما در هر صورت وضعیت بارش ها را به اطلاع مردم رساند. این هشدارها شبیه همان ایمیل های Security Alert هایی است که در انفورماتیک دریافت می کنید. بنابراین در فناوری اطلاعات نیز اگر تاثیر و قدرت هشدارهای امنیتی در نظر گرفته نشود عملا پیامهایی که می آید سریعا راهی زباله دانی ایمیل می شود یعنی مستقیما به داخل Junk Emails هدایت خواهد شد! خُب ببینیم، پس تا اینجا نتیجه می گیریم هواشناسی رویه اعلام هشدارها را بصورت کاملا عادی مطرح کرد اما چرا هواشناسی قادر به تعیین عمق رخداد بارش های سیل آسا نشد!؟
در فاز نخست مهمترین دلیل: عدم وجود ابزارهای شناسایی و سنجش دقیق و همچنین فقدان سیستم های مانیتورینگ حرفه ای و به روز بود زیرا بدون این ابزارهای حرفه ای امکان تعیین حجم حادثه و تعیین آستانه هایی آن برای پیش بینی دقیق عمق فاجعه میسر نخواهد شد. بنابراین نبود امکانات لازم در هواشناسی سبب شد تا نرخ تاثیر و اهمیت این رویداد به دقت ارزیابی نشود و موضوع بارش های بهاری کاملا ، عادی در نظر گرفته شود. عدم وجود ابزارهای شناسایی و مانیتورینگ، نبود مدیریت حادثه ابزار الزامی کار آنهاست که فاقد آن هستند به عبارتی هواشناسی ایران باید مجهز به ابزارهایی دقیق برای تعیین میزان شدت و حدت و آستانه های تحمل راهها، سدها و... پیش از وقوع هر حادثه ای می شد.
نبود مدیریت حادثه
گفتیم که تقریبا هواشناسی ایران با توجه به امکانات و ابزارها، هشدارهای را مطرح کرد اما چرا نتوانست دقیقا حساسیت موضوع را اعلام کند؟ مهمترین دلیل این موضوع فقدان سیستم های مانیتورینگ دقیق بود زیرا بدون آن تعیین حجم حادثه و تعیین آستانه هایی آن برای پیش بینی دقیق عمق فاجعه میسر نخواهد شد عدم وجود ابزارهای شناسایی و مانیتورینگ، نبود مدیریت رویداد اساس کار آنها بود که فاقد آن هستند به عبارتی هواشناسی ایران باید مجهز به ابزارهایی دقیق برای تعیین میزان شدت و حدت و آستانه های تحمل راهها، سدها و... می شد.
عدم تعیین آستانه ها و خط قرمزهای لازم نسبت به وضعیت و جغرافیای شهری و روستایی کشور سبب شد تا پیش بینی درستی از تاثیر باران ها و آسیب های آن نداشته باشیم. تا به واسطه ویژگی هایی نظیر"تاثیر"، "اولویت"، "فوریت"و" ضرورت" درک اهمیت این اتفاق برای مردم و مسئولین جدی گرفته شود. یعنی هواشناسی، وزارات راه و ستاد مدیریت بحران بعنوان تکنسین های اریاه کننده خدمات، قادر به تعیین دقیق حساسیت موضوع نشدند تا هم جلوی پیشروی خسارات ها بگیریند و هم مردم (مشتریان) آگاهی بیشتری به دست آورند. همین موضوع شد فاجعه سیل در گوشه کنار ایران...
ادامه مطلب در صفحه بعد…
[…] استفاده از مدیریت مشکل برای جلوگیری از سیل! […]
[…] استفاده از مدیریت مشکل برای جلوگیری از سیل! […]